تظاهرات مردم در کشورهای عربی، چنانکه از بیانیه اخیر موسوی پیداست، بی‌ارتباط با حرکت جنبش سبز نیست. در واقع جنبش سبز راهی را به مردم جهان نشان داد که سال‌ها بود - لااقل در کشورهای جهان اول، شاید بعد از مه 1968 پاریس و دهه 1960 سیاهان واشنگتن به عنوان تظاهرات کلاسیک - فراموش شده بود. اما حالا اتفاق دیگری رخ داده:با تماشای این حرکت ها، جان تازه‌ای به جنبش سبز دمیده شده. با دیدن تظاهرات خیابانی دیگر کشورها می‌توان به تحلیل این حرکت‌ها و تشابه‌شان در جنبش سبز و ضعف و قوت های هریک پی برد. تعدادی از نویسندگان نیز به آسیب‌شناسی حرکت‌های جنبش سبز در برابر تظاهرات مردم در کشورهای عربی پرداخته‌اند. این تحلیل‌ها هرچه باشند، مردم ایران بار دیگر آماده خیزش شده‌اند و منتظر یک جرقه هستند. از طرفی به‌نظر می‌رسد مانند مردم تونس و مصر، این بار مردم قصد عقب‌نشینی ندارند و تا فتح کامل به‌چیزی جز مبارزه نمی‌اندیشند. حتی این نکته نیز برجسته شده که احتمالا این بار مردم از سران جنبش سبز جلو می‌زنند و با دور زدن آن‌ها به حرکت‌هایی فراتر از چارچوب دیدگاه حکومتی آن‌ها دست خواهند زد. نگرانی اصلی در این بین وجود خشونت است که از طرف جنبش سبز همواره محکوم شده اما با توجه به حرکت‌های تونس و مصر اجتناب‌ناپذیر به‌نظر می‌رسد. به‌این ترتیب جنبش سبز حرکت تازه‌ای را آغاز خواهد کرد و وارد مرحله تازه‌ای خواهد شد.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر