قرقیزستان نجات یافت چون مسئولانش وطن پرست بودند، اما ایران...

قرقیزستان نجات یافت و مردمش به اولین قانون اساسی دموکراتیک آسیای میانه را ی دادند، چون مسئولانش وطن پرست و عاشق مردم شان بودند؛ اما راه ایران دشوار است چون مسئولانش بویی از وطن پرستی نبرده اند و هرچه می خواهند دقیقا خلاف مصالح کشورشان است. شدیدترین خشونت های قومی در قرقیزستان پایان یافت، اما در ایران دولتی که با وطن پرستی و مردم دوستی میانه ای ندارد، مردم خود را کف خیابان ها می کشد، به زندان می اندازد و مورد آزار و شکنجه قرار می دهد و بزرگ ترین تقلب تاریخ انتخابات ایران را امری قانونی می خواند.
اگر در زمان قاجار ایالت ها به باد می رفتند، امروزه شاهد از دست رفتن دریای مازندران هستیم. برای مطرح کردن خودشان امنیت کشور را با طرح پرونده در شورای امنیت سازمان ملل به خطر می اندازند؛ درحالی که کشور با ناوهای متعدد کشورهای دیگر محاصره شده. قطعنامه ها را ورق پاره می خوانند درحالی که وضعیت اقتصادی کشور به دلیل تحریم ها به کلی نابود شده و چیزی نمانده که کشور با تحریم های جدی تر شبیه به عراق درماه های آخر دوران صدام حسین شود.
ایران با دموکراسی فاصله دارد چون دولت "مردمی" آن، همه اقوام بی قابلیتش را به کارهای بزرگ گمارده. به نام مردم همین دولت بزرگ ترین سوبسیدها را به کارخانه های چینی داده اما درحال قطع سوبسید به خود ایرانی هاست. نابودی کامل صنایع و بیکارشدن کارگران هم وطن در مقابل اهمیت واردات چندصد میلیارد دلاری از چین برای این دولت کمترین اهمیتی ندارد. این دولت غیرقانونی همه جا به دنبال خارج کردن سرمایه از خزانه کشور به حساب های شخصی خود است.
حالا دیگردر ایران ردی از انقلاب بزرگش که تحسین دنیا را به دنبال داشت نمانده؛ چون انقلابیونش در زندانند و ضدانقلاب هایش در راس کار!

آخر بی‌انصاف‌ها هنوز یک‌سال از مرگ ندا و سهراب و اشکان و کیانوش نگذشته

آخر بی‌انصاف‌ها هنوز یک‌سال از مرگ ندا و سهراب و اشکان و کیانوش نگذشته که شروع کرده‌اید به فاتحه خواندن برای جنبش سبز. شما مگر قلب در سینه ندارید؟ مگر عکس سهراب و مادرش را ندیده‌اید؟ ندای زیبا را ندیده‌اید در کنار عکس ترانه؟ چطور حاضرید این جنبش زیبا و نوپا را که جهان به احترامش به پا خاسته اینطور زیر سوال ببرید؟ موسوی و کروبی چه بدهند بیش از جان خود و خانواده‌شان، تا شما آن‌ها را خائن ندانید؟ اگر جنبش را دو روز به دست شما داده بودند، مردم در جنگ داخلی هلاک شده بودند. اما ببینید با چه مهارتی موسوی و کروبی همه را با خود همراه کرده‌اند. نگران نباشید، فقط شما نیستید که به قلم زیبا و سحرآمیز موسوی حسادت می کنید. کیهان و رجا و فارس هم به شدت از انتشار بیانیه‌ها می‌سوزند.

حالا جنبش سبزبه لطف همین قلم دلپذیر یک مانیفست دارد و از همین است که به‌درد آمده‌اید. در خلوت خودتان بازهم نگاهی به شهدای جوان جنبش بیندازید و ببینید به چه بهایی قصد قطع این نهال زیبا را کرده‌اید.

درست است که جنبش سبز دموکرات است، اما تخریب را تحت پوشش نقد نمی پذیرد...

تحمل داشتن و باحوصله بودن ویژگی خوبی است که غالب سبزها از آن برخوردارند. اما همین ویژگی مثبت سبب سوء استفاده برخی شده. آن ها فکر می کنند چون جنبش سبز بی خشونت و آرام است، هرگز پاسخ شان را نخواهد داد. پس در فضای مجازی شروع می کنند به اهانت به سبزها و رهبران شان؛ به راحتی آن ها را بی عرضه و بی تفاوت می خوانند و حتی خائن به مردم خطاب می کنند. اما نکته جالب این است که وقتی هواداران سبزها به اهانت های وارده پاسخ می دهند، دیکتاتور و مستبد خوانده می شوند! از نظراین مخالفان جنبش سبز، که البته خود را دلسوز جنبش معرفی می کنند، سبزها همان طور که در خیابان ها کتک می خورند، باید توانایی پذیرش توهین به رهبران شان را هم داشته باشند!
آن ها بدون کوچک ترین پیشنهاد و حرف منطقی فقط به تمسخر جنبش می پردازند و وقتی اعتراض می شنوند، می گویند چنبش سبز نیاز به " نقد " دارد. پس به سادگی زیر لوای نقد، به تخریب جنبش و رهبرانش می پردازند و از این نظر خیلی به کودتاچیان نزدیک هستند. به همین دلیل رسانه های کودتا هم تا بتوانند از آن ها نقل می کنند. ویژگی دیگر این افراد، بی تجربه خواندن موسوی و کروبی در عرصه سیاست است. از عجایب روزگار همین است که افراد پشت میز نشین فاقد تجربه سیاسی موسوی با هشت سال نخست وزیری کشور در دوران دشوار جنگ و کروبی با تجربه سال ها ریاست را بی تجربه می خوانند!
گله از این هواداران سابق اصلاح طلبان و ضربه زنندگان فعلی جنبش سبز این است که هرگز حاضر به درک موقعیت حساس فعلی جنبش نیستند. یکی از علت های این وضعیت هم دوری آن ها از کشور و موضعیت پیچیده و عدم فهم آن از دور است. مثال آن را روز 22 بهمن دیدیم؛ در حالی که جوانان نیز از شدت سرخوردگی گوشه خیابان می گریستند، آن ها به راحتی به خود اجازه دادند سبزها را مسخره کنند و به رغم تازه بودن نهال چندماهه جنبش به رهبران شان توهین کنند. این حرکت خصمانه و غیرمنصفانه آن ها هرگز از یاد سبزها نرفته و نخواهد رفت. طی چند روز اخیر باز هم راهپیمایی 22 خرداد فرصتی برای اهانت به رهبران جنبش را فراهم کرد. اما نکته ای که رفتار خصمانه این افراد را نشان می دهد، سوار شدن بر امواج احساسات مردم و پایین نیامدن از آن حتی بعد از رفع سوء تفاهم پیش آمده - مثلا در این مورد توضیح رهبران جنبش در مورد اعلام لغو راهپیمایی - و خود را به نفهمیدن و نشنیدن زدن آن هاست. این دوست نمایان جنبش سبز هر چند روز یک بار به بایگانی پوسیده خود سرمی زنند و عادت کرده اند به گذشته کاوی رهبران سبزها بپردازند و البته این کار را نه از سر دلسوزی بلکه صرفا برای ضربه زدن انجام می دهند. از آن جا که در این رهگذر عده ای همواره همراه این موج هستند، آن ها به این گونه حرکت ها ادامه می دهند؛ غافل ازین که جنبش سبز به عنوان یک جنبش هوشمند به راحتی قادر به نادیده گرفتن آن ها به تمام و کمال است.

هراس دولت کودتا از ترس سالگرد 25 خرداد تهران را پر از نیروی انتظامی کرد، اما خود ما هنوز به قدرت جنبش باور نداریم!

کسانی که از ترس حیرت‌آور کودتاچیان از جنبش سبز مطلعند، از نظامی شدن شهر در آستانه 25 خرداد تعجب نکردند. به ویژه که مهندس موسوی هم از " راهپیمایی تاریخی و بی‌نظیر ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ " در بیانیه هجدهم خود سخن گفته بود که با رمزگشایی ترسوهای کودتاچی معنی آن یک راهپیمایی دیگر بود! فراموش نکنیم که 25 خرداد به گفته خود کودتاچیان و فرد قابل اعتمادشان قالیباف با بیش از سه میلیون نفر شرکت کننده عظیم‌ترین راهپیمایی 20 سال اخیر بوده است.
اما در زمینه حضور نظامیان در میدان‌های شهر تهران، عده‌ای از دوستان هم که هنوز قدرت جنبش را باور ندارند و هراس کودتاچیان را باور ندارند، دنبال دلایل فرامتنی و تعبیر و تفسیرهایی مثل دستگیری رهبران سبز یا ... می‌گشتند! به‌راستی وقتش نرسیده به خودباوری برسیم و حرکات ناشی از ترس کودتاچیان را به حساب‌های دیگر نگذاریم؟ متاسفانه طی چند روز اخیر عده‌ای از دوستان بی‌طاقت به برخورد منفی احساساتی با مهندس موسوی پرداختند و در راستای کیهانیان با ناامیدی به کوبیدن او پرداختند. به‌راستی آیا زمانش نرسیده با برخورد عقلانی و نگاه بالغانه حرف رهبران داخلی جنبش سبز را بپذیریم و قبول کنیم که تجربه آن‌ها در زمینه سیاست و مواجهه با کودتاچیان از ما بیشتر است؟ کما این‌که با توضیح مهندس موسوی دیدیم که او اطلاعاتی داشت که دلایل کارش در مورد راهپیمایی 22 خرداد را توضیح می داد.

سردار رادان، طبق کدام قانون "الله اکبر" گفتن جرم است و تیر شلیک کردن مجاز؟

اخیرا سردار رادان گفته است آدم هایی که روی پشت بام الله اکبر می گویند شناسایی شده اند و به موقع دستگیر خواهند شد. اما نگفته که طبق کدام قانون "الله اکبر" گفتن در کشوری که رژیمش جمهوری اسلامی است و اصل یکم قانون اساسیش براساس اسلام بنا شده، جرم است. بگذریم که آدم های شناسایی شده حتما نصف خانواده های تهران را که الله اکبر می گویند دربر می گیرد!
اما فقط این نیست. سردار رادان باید پاسخ دهد طبق کدام قانون ماموران نیروی انتظامی به بهانه تیرهوایی به سوی پشت بام ها تیر شلیک می کنند؟ کار نیروی انتظامی متشنج کردن اوضاع و ترساندن مردم است یا آوردن امنیت؟ چه کسی دستور تیر به این نیروها داده است که هم لباس و هم ماشین شان از آن نیروی انتظامی است؟

جام جهانی فوتبال برای من از حالا شروع شد!

جام جهانی دو روز است شروع شده، اما با همه عشقم به فوتبال اصلا دل و دماغ دیدنش را نداشتم. تا همین حالا که بازی امریکا با انگلستان شروع شده. دیروز همه اش به فکر راهپیمایی بودم و می دانستم تجربه 22 بهمن به کمکم خواهد آمد. میگویند از شکست ها می شود درس گرفت و از بردها نه. تجربه 22 بهمن امروز سبب شد با کمترین هزینه پیروز شویم. همه جای خیابان ها مردم بودند. به همین دلیل هم همه مان را بی نگاه کردن با باتوم می زدند. از میدان فردوسی تا نزدیک میدان آزادی را رفتم و توی چشم گاردی ها نگاه کردم تا احساس تحقیر کنند. بعد هم برگشتم خانه، رفتم پشت بام الله اکبر کوبنده تر از دیشب را گفتم و حالا آمده ام فوتبال ببینم. برای من جام جهانی از حالا شروع شد؛ از همین حالا که جرارد به امریکا گل زد...

آقای خامنه ای، امشب صدای جنبش سبز ما را برفراز بام ها شنیدید؟

شاه بعد از 17 شهریور فقط سه ماه طول کشید تا بگوید:" صدای انقلاب شما را شنیدم." ا شما اما گوشتان انگار بعد از یک سال خیلی سنگین تر است. اما با سمعک هم امشب می شد صدای مردم را روی بام ها شنید. حتی از نزدیکی بیت رهبری! بعد از یک سال وقتش رسیده که بگویید:"مردم ایران، من صدای جنبش سبز شما را شنیدم!"

باز این چه شورش است که در خلق عالم است...عجب الله اکبری!

ندای الله اکبر بام های تهران امشب از همیشه رساتر بود. صداهای آشنا را پس از ماه ها امشب دوباره برفراز بام ها شنیدیم که از ته حلقشان فریاد می زدند. از سید خندان تا پل رومی و دولت و صدر تا تجریش همه و همه الله اکبرگویان بالای بام ها بودند. حتی از داخل کوچه ها هم صدای مرگ بر دیکتاتور می آمد. رفته گر جاسوس محله و همسایه ساندیس خور ما بعد از چند دقیقه گذاشت و رفت...

نکته ای که در حرف های خامنه ای پنهان ماند: مشکل با مطهری یا پسرش؟!

جالب بود که در سخنرانی مرقد امروز خامنه ای به مسئله "جاذبه و دافعه " خمینی اشاره کرد. اما در کمال تعجب یادی از مرتضی مطهری به عنوان "مبدع" و اولین کسی که این اصطلاح را به کار برد، نکرد! این اصطلاح اولین بار در کتاب معروف " جاذبه و دافعه علی " به کار برده شد. آیا او با مرتضی مطهری مشکل دارد یا پسرش علی مطهری که حرف های اخیرش درباره رهبری جامعه و وظایفش کودتاچیان و کیهان را به درد آورده!

کروبی: شما مجوز راهپیمایی را بدهید، امنیتش را خودمان تامین می کنیم

مجتبی واحدی روزنامه نگار دقایقی قبل در تفسیر خبر صدای آمریکا گفت که طی یک تماس تلفنی مهدی کروبی به او گفته است:" ما تقاضای مجوز کرده ایم و گفته ایم که شما مجوز راهپیمایی را بدهید، خودمان امنیتش را تامین می کنیم". او افزود اصرار دارد که راهپیمایی 22 خرداد برگزار شود و نمی‌داند چرا احمدی‌نژادی که امروز در مرقد از 25 میلیون رای خودش گفته که حالا باید بیشتر هم شده باشد، می‌ترسد مجوز راهپیمایی را به ما بدهد و موافقت نمی‌کند طرفدارانش را به میدان بیاورد تا ببینیم ما بیشتر طرفدار داریم یا آن‌ها!

ما بی تردید پیروزیم: خرداد ماه خونه / یزید سرنگونه!

از حالا می‌شود حدس زد که 22 خرداد مال ماست و از دولت کودتا در برابر موج مردم کاری برنخواهد آمد. تا به‌حال جز روزهای ماه خرداد سال گذشته، ما از مناسبت‌های خود حکومت استفاده کرده بودیم: روز قدس را روز "جانم فدای ایران" کردیم، 13 آبان را از ضد امریکا به ضد روسیه و چین برگرداندیم و تاسوعا و عاشورا را از مسلخ حسین و کربلا به مسلخ شهدای سبز تبدیل کردیم. طی این روزها نیروی جنبش از طرفی صرف مقابله با تظاهرات هم‌زمان طرف مقابل بود و از طرف دیگر به دنبال شعارهای سبز پیش می‌رفت. حالا اما در 22 خرداد همه سبزند و سبز...

 طی این روز نیز شعارهای ما هوشمندانه خواهد بود. به‌نظر می‌رسد شعارهای غیرمستقیم و هوشمندانه بیشتر جواب می‌دهند تا شعارهای " مرگ بر..." که کارکرد مستقیم‌تری دارند. یکی از این شعارها که به ماهیت ماه خرداد که رژیم آن را به‌دلیل واقعه 15 خرداد 42 مبداء انقلاب می‌داند برمی‌گردد، این است:" خرداد ماه خونه / یزید سرنگونه"  یا : " این ماه ماه خونه / یزید سرنگونه " ! جالب است که این شعار در ماه محرم نیز کارکرد حیرت‌انگیزی داشت و می‌شد حرص و غضب را در در چشمان ماموران گارد ویژه و بسیج به‌دلیل زیرسوال بردن و یزیدی خواندن رهبرشان دید!