گیرم که دبیر کتاب سال را آزاد کردید، با بقیه بزرگان زندانی چه می‌کنید؟

همزمان با اعلام کتاب های برگزیده سال، افتضاح حکومت در زندانی بودن احمد غلامی به عنوان دبیر هیات انتخاب چنان به‌چشم آمد که قوه قضاییه مجبور به اعلام آزادی او شد. اما آیا همه چیز به همین سادگی حل شده است؟ گیرم که دبیر کتاب سال و مرد وادی ادبیات را آزاد کردید؛ با سایر عرصه‌ها چه می‌کنید؟ وقتی صحبت از ورزش می‌کنید و کرسی ازدست رفته فوتبال ایران در اسیا توسط سعیدلو، ممکن نیست یادی از صفایی فراهانی نکنید. وقتی شورای عالی سینما تشکیل می شود و احمدی نژاد از افتخارات خارجی سینمای ایران می گوید، چه کسی جز جعفر پناهی به ذهن شنونده می اید؟ سینمای ایران بدون جعفر پناهی معنایی ندارد. شما هیچ چیز از خودتان ندارید. حتی هفته جنگ که می شود، محکومید به قهرمانان مخالف تان فکر کنید؛ جنگ و حماسه‌هایش بدون یاد باکری و همت بی معناست. این بزرگان یا زندانی هستند، یا محکوم به زندانند و یا خانواده‌هایشان تحت فشار دیکتاتوری شما قرار دارند! پس به چه چیز خودتان می‌نازید؟ چه کسان افتخارآفرینی را دارید که سبز نباشد و رنگ و بوی دموکراسی و آزادی را ندهند؟